Aklımda Sen

Seni düşünürken
Bir yangın büyüyor içimde
Dar geliyor evimin dört duvarı
Kırılıyor zaman orta yerinden
Deniz kokusu doluyor içeri

Seni düşünürken
Sonbahar oluyor şehir
Rüzgar dağıtıyor saçlarımı
Nereye baksam gözlerin
Neye dokunsam ellerin
Yalnız ismin dökülüyor kalemimden

Seni düşünürken
Kayboluyor kitaplar ve insanlar
Masamdaki çiçekler soluklaşıyor
Siliniyor anılar ve resimler
Dün ve yarın birbirine karışırken
Anlamını yitiriyor mesafeler

Seni düşünürken
Gerçekliğine dalıyorum bir hayalin
Ne acıkıyorum ne üşüyorum
Kilitleniyor dudaklarım, konuşamıyorum
Sevda ve hasret öyle yoğunlaşıyor ki
Geceleri hep soluksuz kalıyorum

Seni düşünürken...

zamansız

sen gidiyorsun ya böyle zamansız
bir alev kalıyor tenimde
dudağımda bir öpüş, kimsesiz
olmuyor böyle, geceler,
                      yalnız, sensiz...

karmaşık

Taş,
           taştan,
                          karanlıklar yaratan
Gözlerinin buğusu üzerimde hala
                 gölgesi kendi oyunumun
Gün döndü, geceler de benim
                         hep aynı surette
                                              düşlerim
Yeni bir zaman bu
                      başka bir ben
Her zamankinden
                            daha şiir...
                                          o yüzden
                  anlatamıyorum...

Unutmak

Günlerin getirdiği ve dünlerin götürdüğü
Denklem kursak eşitlenir mi kolları terazinin
Bu adalet mi, haksızlık mı yoksa
Yoksa gerekli mi sevgilerin yitmesi

Yolları ayırdığımız dostlar seslenir mi anılardan
Bir gece yarısı, uykuyla uyanıklık arası
Sevda anlamsızlaşır mı bir sarhoşluk sonrası
Yaş olup süzülse yanağımdan

Giderken neler alırdım yanıma, sırt çantama
Hangi sen sığarsın bunca yalnızlığın kıyısına
Ben büyürüm, defterler dolarken kelimeler büyür
Acı mı, yoksa gülüşler mi kalan dünden yarına?

Ağlarım, avuntudur; yazarım, sonsuzluk
Yaşamak, yıllarda yankılanan bir nefeslik mutluluk
Kar yağmura, yağmur kara dönüşür
İnsana en büyük armağandır bence unutmak

görünenin ötesi

Neredeyim, nasıl bir ruh hali bu?
Ölü doğan bir şiir var aklımda...

Yüzünü düşünüyorum, dudaklarını
Aynı hikayenin bu kaçıncı tekrarlanışı
Bu işte bir yanlışlık var diyorum
Aklımı çelmek bu kadar kolay mı?

Konuşma, sıkılıyorum, kıpırdama
Bir heykelden başka birşey değilsin sen
Süs diye vitrine konulması gereken
Yine sezgime değil tenime inanıyorum

Sonu yok bahaneler bulmanın,
Kendine acımanın, sızlanmanın
Artık silkinip ayılmak lazım
Derdim ne senle ne de bir başkasıyla
Herkesi aradan çıkartıp,
Kendimle hesaplaşmam lazım...

iyilik, güzellik

Senin güzelliğin,

baş eğdirir bir ceylana
rüzgarları ardına katar
türkü söylettirir çağlayana
şehri hep deniz yapar...

Senin güzelliğin,

beni benden alır
aklı beş karış havada
bir başkası yapar
gözleri takılı sana...

Senin güzelliğin,

bugünü yarına
yarını umuda katar
bir süsler ki zamanı
geçemez, sende kalır aklı.

Senin güzelliğin,

hiç yoktan, birden bire
durduk yere hayatı
bir mavili gülüş yapar...

.

Saçlarımı tararken düşünüyorum
Nereye gider görüntüler aynalardan?
Ya bir zamanlar sevgi dolu bakışlar
Aşk bitince kayıp mı olur ortadan?
Çalmazlar mı sevilenden mutlu bir anıyı
Tarağın dalgaları çalması gibi

saçlarımdan?

kararsız

Şehirde soğuk gece
Dışarıda yağmur,
                            içeride hüzün...
Yokluğundan mı, varlığından mı
                            bilmiyorum
Bilmedikçe kızıyorum kendime.

isimsiz (2)

Bir isimsizliktir takıldı kafama
Sözlerin yittiği yerden
Neye baksam kayboluyor adı
Bir kenara yazıvereyim derken

İsimsiz

Ben söylemem, adını sen koy
Adsızlığın kimliksizliğine sığınmışım
Kağıtsızım, ehliyetsiz, pasaportsuz, nüfus cüzdansız
Kayıtsızım, kaybolsam anlaşılmaz
                                                        o kadar yani
Adıma ilan versen,
                            arayan çıkmaz
Yalnış numaraya verilen yalan cevabım
Sırf tekrar arasın diye,
                                      evde yok diyorum
                                                                  adı ne olursa olsun.